Logo
Print this page

ԹԱ­ԼԻ­ՇԻ ՎԵ­ՐԱԾ­ՆՆ­ԴԻ ՄԵԿ­ՆԱՐ­ԿԸ ՏՐ­ՎԵԼ Է

Նորայր Հովսեփյան

Հին Թա­լի­շի հիմ­քի վրա բարձ­րա­նում է նոր Թա­լի­շը: Տաս­նյակ ըն­տա­նիք­ներ ար­դեն վե­րա­դար­ձել են հայ­րե­նի գյուղ: Թա­լի­շը վե­րա­դառ­նում է կյան­քի հին ռիթ­մին: Տաս­նյակ եր­դիկ­նե­րից նո­րից ծուխ է բարձ­րա­նում: Այս դեպ­քում աս­վածն ա­վե­լի շատ փո­խա­բե­րա­կան ի­մաստ ու­նի: Գյու­ղի նո­րա­կա­ռույց շենք-շի­նու­թյուն­ներն ու ա­ռանձ­նատ­ներն ար­դեն բո­լո­րո­վին այլ հար­մա­րու­թյուն­նե­րով են ա­պա­հով­ված:

Թա­լի­շի նախ­կին հա­մայն­քա­պե­տը գնա­հա­տում է. գյու­ղի վե­րած­նն­դի մեկ­նար­կը տր­վել է բա­վա­կան շա­հե­կան դիր­քե­րից: Վե­րածն­վող գյուղն ա­պա­հով­ված է հա­մայն­քի կեն­սա­գոր­ծու­նեու­թյունն ա­պա­հո­վե­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ բո­լոր կա­ռույց­նե­րով ու են­թա­կա­ռուց­վածք­նե­րով: ՙՍկ­սած դպ­րո­ցից, ման­կա­պար­տե­զից, բուժ­կե­տից, հան­դի­սու­թյուն­նե­րի սրա­հից՝ ա­մեն ինչ նո­րա­կա­ռույց է, ա­պա­հով­ված ժա­մա­նա­կա­կից բո­լոր հար­մա­րու­թյուն­նե­րով: Ընդ ո­րում, բո­լոր այդ շենք-շի­նու­թյուն­նեը կա­ռուց­ված են գյու­ղի հա­մե­մա­տա­բար ա­պա­հով հատ­վա­ծում, այն հատ­վա­ծում, որն ան­մի­ջա­պես չի դի­տարկ­վում հա­կա­ռա­կոր­դի կող­մից,- ըն­դգ­ծում է Մար­տա­կեր­տի շրջ­վար­չա­կազ­մի ղե­կա­վա­րի տե­ղա­կալ Վի­լեն Պետ­րո­սյա­նը:- Նաեւ են­թա­կա­ռուց­վածք­ներն են կար­գա­վոր­ված: Է­լեկտ­րաէ­ներ­գիա­յի մա­տա­կա­րար­ման ցան­ցը լիո­վին վե­րա­կան­գն­ված է: Ջրա­մա­տա­կա­րար­ման ցան­ցը՝ եւս: Թա­լիշն այ­սօր ան­գամ ջրա­հե­ռաց­ման հա­մա­կարգ ու կո­յու­ղի ու­նի, ին­չը շատ քիչ գյու­ղա­կան բնա­կա­վայ­րեր ու­նեն՚:
Հան­րա­յին նշա­նա­կու­թյան նո­րա­կա­ռույց­նե­րի մեծ մա­սը կեն­տո­նա­կան հրա­պա­րա­կի շուրջ­բո­լորն են: Դպ­րոց, ման­կա­պար­տեզ, հան­դի­սու­թյուն­նե­րի տուն: ՙՍրանք բո­լո­րը նոր շեն­քեր են,- պատ­մում եւ ցույց է տա­լիս Թա­լի­շի հա­մայն­քի նո­րըն­տիր ղե­կա­վար Վա­րու­ժան Օ­հա­նյա­նը:- Ան­գամ այս ծա­ռերն են նոր: Տնկ­վել են շի­նա­րա­րու­թյան ա­վար­տին՚: Եվ քայ­լե­րը ճե­մու­ղուց դե­պի աս­տի­ճա­նա­շարն է ուղ­ղում: Աս­տի­ճան­նե­րը դե­պի Թա­լի­շի հա­մայն­քա­պե­տա­րանն են տա­նում: Հիմ­նա­նո­րո­գու­մից հե­տո այս­տեղ ոչ միայն աշ­խա­տան­քա­յին պայ­ման­ներն են բա­րե­լավ­վել, այ­լեւ ժա­ման­ցի հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ են ստեղծ­վել:
Ներ­քե­ւի հար­կում աշ­խա­տան­քա­յին հատ­վածն է. հա­մայն­քա­պե­տա­րա­նի գրա­սե­նյա­կը, հան­դի­պում­նե­րի հա­մար նա­խա­տես­ված մեծ դահ­լի­ճը: ՙԵր­կու սե­նյակ էլ ժա­ման­ցին է հատ­կաց­ված: Մե­կը` շաշ­կու, նար­դու, շախ­մա­տի, մյուսն էլ` բի­լիար­դի հա­մար: Հույս ու­նենք՝ շու­տով դա էլ կլի­նի, որ ե­րի­տա­սարդ­նե­րը ե­րե­կո­յան ևս ժա­ման­ցի հնա­րա­վո­րու­թյուն ու­նե­նան՚,- լա­վա­տե­սու­թյու­նը չի թաքց­նում Վա­րու­ժան Օ­հա­նյա­նը: Վե­րածն­վող հա­մայն­քում ե­րի­տա­սարդ­նե­րի թիվն ա­ճում է: Մի քա­նի տաս­նյակ ըն­տա­նիք­ներ ար­դեն վե­րա­դար­ձել են հայ­րե­նի գյուղ: ՙԱյս պա­հին Թա­լի­շում կա 46 ըն­տա­նիք, որ Ա­լա­շա­նից են տե­ղա­փոխ­վել: Մի քա­նի ըն­տա­նի­քի տե­ղա­փո­խում էլ ըն­թաց­քի մեջ է՚,- ման­րա­մաս­նում է մեր զրու­ցա­կի­ցը: Վե­րա­դար­ձող բո­լոր ըն­տա­նիք­ներն ա­պա­հով­ված են բնա­կա­րան­նե­րով: Ա­ռանձ­նատ­նե­րի մի մա­սը նոր է կա­ռուց­վել, մի մասն էլ հիմ­նա­նո­րոգ­վել է: ՙ Հիմ­քից 10 ա­ռանձ­նա­տուն է կա­ռուց­վել: Եվս 44-ը հիմ­նա­նո­րոգ­վել է: Ա­ռանձ­նատ­նե­րը հան­ձն­վում են բո­լոր կո­մու­նալ հար­մա­րու­թյուն­նե­րով՝ խո­հա­նոց­նե­րով, սան­հան­գույց­նե­րով,- ըն­դգ­ծում է Մար­տա­կեր­տի շրջ­վար­չա­կազ­մի ղե­կա­վա­րի տե­ղա­կալ Վի­լեն Պետ­րո­սյա­նը:- Ընդ ո­րում, բո­լոր ա­ռանձ­նատ­ներն էլ հան­ձն­վում են ամ­բող­ջու­թյամբ կա­հա­վոր­ված՚:
Այս օ­րե­րին Թա­լի­շում ՙԱր­ցախ­կապ՚-ի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն են աշ­խա­տում: Կա­պով ա­պա­հո­վում են ա­ռաջ­նա­հերթ այն ա­ռանձ­նատ­նե­րը, ո­րոնք ար­դեն բնա­կեց­ված են: ՙԱր­դեն եր­կու օր է՝ աշ­խա­տում ենք: Ա­լե­հա­վաք­ներ ենք տե­ղադ­րում: Ա­ռա­ջին հեր­թին աշ­խա­տանք­ներն ի­րա­կա­նաց­նում ենք այն ա­ռանձ­նատ­նե­րում, ո­րոնց բնա­կիչ­ներն ար­դեն ժա­մա­նել են: Աշ­խա­տանք­նե­րի մի մասն ար­դեն ա­վար­տել ենք, բայց դեռ է­լի ա­ռանձ­նատ­ներ ու­նենք, ո­րոնք հեր­թի են սպա­սում՚,- կար­ճա­տեւ ընդ­միջ­ման ժա­մա­նակ պատ­մում է ՙԱր­ցախ­կապ՚-ի աշ­խա­տա­կից­նե­րից Ար­տյոմ Հայ­րա­պե­տյա­նը:
Սահ­մա­նա­պահ հա­մայնքն այ­սու­հետ էլ կշա­րու­նա­կի մնալ ու­շադ­րու­թյան կենտ­րո­նում: Հիմ­նա­կան ճա­նա­պարհ­նե­րը խճա­պա­տած են եւ կա­նո­նա­վոր սպա­սարկ­վում են: Ա­ռա­ջի­կա­յում հար­ցին հիմ­նա­վոր լու­ծում կտր­վի թե՜ ճա­նա­պարհ­նե­րի, թե՜ ջրա­մա­տա­կա­րար­ման խնդ­րին: Հա­ջորդ տար­վա ծրագ­րով նա­խա­տես­վում է նաեւ Մա­տա­ղիս-Թա­լիշ ճա­նա­պար­հա­հատ­վա­ծի աս­ֆալ­տա­պատ­ման ծրա­գի­րը: Նաեւ նա­խա­տես­վում է ջրի լրա­ցու­ցիչ պա­շար­ներ ուղ­ղել դե­պի Թա­լիշ, ին­չը թույլ կտա լրի­վու­թյամբ լու­ծել գյու­ղի շուր­ջօ­րյա ջրա­մա­տա­կա­րար­ման հար­ցը:
Թա­լի­շե­ցի­ներն էլ ձեռք­նե­րը ծա­լած չեն նս­տում: ՙՄի մա­սը զի­վո­րա­կան ծա­ռա­յու­թյան են ան­ցել, ո­մանք դպ­րո­ցում են աշ­խա­տում, ո­մանք՝ հա­մայն­քա­պե­տա­րա­նում: Կա­րե­լի է ա­սել՝ զբաղ­վա­ծու­թյան խն­դիր չու­նենք՚,- գո­հու­նա­կու­թյու­նը չի թաքց­նում ե­րի­տա­սարդ հա­մայն­քա­պե­տը: Մի փոքր ու­շա­ցու­մով, բայց հասց­րել են աշ­նա­նա­ցա­նի աշ­խա­տանք­ներն սկ­սել: ՙԱր­դեն մոտ 500 հեկ­տար հերկ ենք կա­տա­րել, ա­վե­լի քան 250 հեկ­տարն ար­դեն ցան­ված է: Ճիշտն ա­սած՝ չո­րա­յին ե­ղա­նակ­ներն են աշ­խա­տանք­նե­րը հե­տաձ­գում՚,- օ­պե­րա­տիվ ցու­ցա­նիշ­ներն է ի մի բե­րում Վա­րու­ժան Օ­հա­նյա­նը:
Մո­տե­ցող ձմ­ռանն ըն­դա­ռաջ? շտա­պում են ա­վար­տին հասց­նել վա­րու­ցան­քը: Հա­ջորդ տար­վա ծրագ­րերն ա­վե­լի հա­վակ­նոտ են:

 

Նո­րայր ՀՈՎ­ՍԵ­ՓՅԱՆ

 

 

 

Կայք էջից օգտվելու դեպքում ակտիվ հղումը պարտադիրէ © ARTSAKH TERT. Հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են.