ԻՄ ՄԱՍՆԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ԻՄ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆՆ Է
Վան ՆՈՎԻԿՈՎ
Պատուհանները յուրօրինակ դիտանկյուններ են, որոնք առանց հեռադիտակի էլ տեսանելի են դարձնում հեռու-մոտիկ աշխարհները։ Դիմացի աշխարհներն արտաքնապես որքան էլ նման, ներքուստ տարբեր են։ Արտացոլում են միմյանց, բայց տարբեր անկյուններից ։ Ամենադժվարը, թերևս, սեփական պատուհանը՝ ինքնատիպ ու անհատական դրսևորման այդ դիտանկյունը գտնելն է։
Իրավաբանի մասնագիտությամբ Արցախի պետական համալսարանի շրջանավարտ Արմեն Խաչատրյանը ներկայում թեթև արդյունաբերության ինժեներ-տեխնոլոգ է։ Մեր ժամանակներում եզակի դեպքերից չէ, երբ իրականությունն ու աշխատաշուկայի պահանջները, մեղմ ասած, հաճախ լուսանցքում են թողնում այս կամ այն մասնագիտությամբ ստացած բարձրագույն կրթությունը։ Ընդ որում, նույնիսկ կարմիր վկայագրի առկայության պարագայում։
Դեռևս իրավաբանականի ուսանող էր Արմեն Խաչատրյանը, երբ նորաբաց ՙՄետաքսկոմբինատ՚ ՍՊԸ-ի բամբակյա գործվածքի արտադրությամբ մասնագիտացած ՙՍանդերք՚ ընկերությունում ընդունվեց աշխատանքի. սկզբում բանվոր, այնուհետև` տնօրենի տեղակալ։ Ներկայում Մոսկվայի թեթև արդյունաբերության պետական համալսարանում, ուսմանը զուգահեռ, ընկերության ինժեներ- տեխնոլոգն է՝ պահանջված մասնագետ։
-Ծնվել եմ զինվորականի ընտանիքում։ Բնականաբար, մանկական տարիքում երազում էի զինվորական դառնալ։ Օդաչու։ Դպրոցն ավարտելուց հետո, չնայած դեռ երազում էի օդաչու դառնալու մասին, սակայն ընտրեցի իրավաբանի մասնագիտությունն ու ընդունվեցի ԱրՊՀ իրավագիտության բաժինը։ Ժամկետային զինծառայության ավարտից հետո կենտրոնացա ուսման վրա։ Այդ տարիներին՝ 2013 թվականին, Ստեփանակերտում բացվեց ՙՄետաքսկոմբինատը՚՝ մեր ժամանակների արցախյան թեթև արդյունաբերության ոլորտում լուրջ հայտ ներկայացրած արտադրամասերով, աշխատուժի պահանջարկով։ Կայուն աշխատատեղ փնտրող ուսանողի համար արտադրության այս ճյուղը բավականին հեռանկարային էր։
Ամիսներ անց, իհարկե, համապատասխան փորձուսուցման շրջանը համբերատար հաղթահարելով, համալրեցի կտորեղենի ու թելերի արտադրության ոլորտում մասնագիտացած՝ ՙՍանդերք՚ ՍՊԸ-ի աշխատակիցների կազմը։ Շուրջ 3 տարվա բանվորական դազգահի առջև աշխատանքից հետո, մեր ընկերության առաջարկությամբ, պետպատվերով ընդունվեցի Մոսկվայի պետական թեթև արդյունաբերության համալսարան։ Զուգահեռ չհրաժարվեցի նաև ԱրՊՀ իրավագիտականի շրջանավարտը լինելու հավակնությունից՝ արդյունքում հաջողությամբ վաստակելով իրավաբանի մասնագիտության վկայական։
Մինչ համալսարանական տեսական գիտելիքներ ստանալը, թիկունքում արդեն գործնական բավականաչափ փորձ ունեի։ Այդ առումով հեշտ էր մոսկովյան բուհում քննություն բռնելը։ Ավագ գործընկերներս հաճելիորեն զարմացած էին, որ դեռևս կան երիտասարդներ, ովքեր հետաքրքրված են այս մասնագիտության յուրացմամբ։ Դեռ խորհրդային տարիներից արտադրության այս ոլորտում կուտակած իրենց հմտություններն ու փորձը նրանք սիրով էին փոխանցում մեզ՝ երիտասարդներիս։ Այս հանգամանքը նույնպես խթանեց մեր մասնագիտական կայացման գործընթացը։ Տեսեք, անցել է ավելի քան երեք տասնամյակ, փլուզվել են խորհրդային պետականությունը, հասարակարգն ու տնտեսաձևը, բայց մեր ոլորտում այդ ժամանակներից աշխատող արհեստավոր-մասնագետները, նույնիսկ թոշակառու, շարունակում են պահանջված մնալ։ Այսինքն` նրանց մասնագիտությունը, գիտելիքն ու փորձը ժամանակի հետ չեն կորցրել պահանջարկը, այժմեականությունն ու դրանով ապրուստ վաստակելու հնարավորությունը։ Ես նույնպես համոզված եմ, որ ինժեներ-տեխնոլոգի այս մասնագիտությունն իմ հարստությունն է, որին չեն սպառնում ոչ կորցնելու կամ սնանկանալու վտանգները, ոչ` հարափոփոխ ժամանակները և ոչ էլ պահանջարկի պակասը։ Որքան էլ տեխնիկական հեղափոխության նորամուծությունների մեր դարաշրջանն իր պայմանները թելադրի, միևնույն է, ցանկացած սարքավորման անխափան ու կանոնավոր աշխատանքն անհնար է առանց մասնագետի, այսպես ասենք, ներգործության։ Արտադրության տեխնոլոգի մասնագիտության էությունը նվազագույն ծախսով արտադրանքի որակի բարձրացումն է ու ծավալը մեծացնելը, ինչը բոլոր ժամանակների տնտեսաձևերի ու առաջընթացի, ինչպես նաև գործարար կյանքի կազմակեպման նախապայմանն է։ Դժվարության ու մեծ պատասխանատվության հետ մեկտեղ, արտադրության ոլորտում աշխատանքը հաճելի զբաղմունք է, որովհետև քո մտավոր ունակությունների արդյունքը վերածվում է նյութական արժեքի։ Այդուհանդերձ, պետք է նշել, որ շարունակաբար զարգացող թեթև արդյունաբերությունը չի ներում ինքնակատարելագործման և նորույթների յուրացման գործում թերացող մասնագետին։ Բնականաբար, այդ առումով համալսարանական՝ տեսական գիտելիքներին զուգահեռ, արտադրական գործնական փորձը փոխլրացնում և ամբողջացնում է մասնագիտական հմտությունները։ Դա է հաջողության այն գրավականը, որի շնորհիվ շահում են թե՜ թեթև արդյունաբերության ինժեներ-տեխնոլոգի՝ ներկա աշխատանքս, թե՜ արտասահմանյան համապատասխան բուհական ուսումը։ Գիտելիքների ու փորձի շարունակական կուտակումը մասնագիտական հաջողության հասնելու գրավական է, ըստ որի էլ ծրագրավորում եմ իմ գործունեության տեսլականը։ Ձգտելու եմ հնարավորինս համաքայլ լինել արտադրության զարգացմանը և, ինչո՞ւ չէ, քայլ առաջ ընթանալ՝ իմ նպաստը բերելով հայրենական թեթև արդյունաբերության կայացման գործին։
Կարծում եմ` այդ ճանապարհին հաջողության հասնելու համար արդեն իսկ ընտրած մասնագիտության ու արհեստավարժության հետևողական կատարելագործումը պետք է դառնա կենսակերպ:
;