ՈՉ ՄԻԱՅՆ ԱՋԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ ՍՏԱՆԱԼ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ, ԱՅԼԵՎ՝ ՎԵՐԱԴԱՐՁՆԵԼ
Արցախի սոցիալական զարգացման ծրագրերի հիմնադրամը մի քանի ամիս է, ինչ գործում է: Կառույցի ստեղծման գաղափարն առաջ եկավ պատերազմից հետո, տեղեկացնում է Հիմնադրամի նախագահ Սոֆյա Հովսեփյանը, Արցախի կառավարության և Սոցիալական զարգացման ու միգրացիայի նախարարության համատեղ աշխատանքի արդյունքում: Հենց պատերազմից հետո անհրաժեշտություն կար լուծելու այն խնդիրները, որոնք նախարարությունը չէր կարող լուծել, պարզաբանում է նա:
Արցախի սոցիալական զարգացման ծրագրերի հիմնադրամի ստեղծման որոշումն ընդունվեց 2022թ. մարտ ամսին: Սեփական բիզնեսի ստեղծման համար աջակցության հայտերի ընդունումն սկսվեց հունիսից: Մինչ այդ ձևավորվում էին հոգաբարձուների խորհուրդը, աշխատակազմը, տեխնիկական բազան:
Հիմնադրամի հիմնական նպատակն այն է, ընդգծում է Ս. Հովսեփյանը, որ Արցախի սոցիալապես անապահով խավերի` տեղահանված բնակիչների, զոհվածների, 1-ին կարգի հաշմանդամների ու բազմազավակ ընտանիքների համար ստեղծվեն սեփական բիզնես հիմնելու այնպիսի նպաստավոր պայմաններ, որոնք թույլ կտան ապրել սեփական հնարավորություններով, այդ առումով չլինել պետության աջակցությունից կախվածության մեջ: «Այս գաղափարը բավականին լուրջ արժեքային հենք ունի,- շեշտում է նա: -Մարդիկ սովորել են, հատկապես ճգնաժամային իրավիճակում, խնդրել, ակնկալել պետությունից կամ ինչ-որ բարերարից օգնություն սեփական խնդիրները լուծելու համար: Բայց մեր գործառույթն այն է, որ ոչ թե պետությունն օգնի, այլ մարդը հայթայթի միջոցներ: Կազմակերպության բուն նպատակը հենց դա է. ինչն էլ ամրագրված է կանոնադրության մեջ»:
Մարդու խորքային կարիքների ուսումնասիրումն ու գնահատումն իրականացնում է Արցախի Հանրապետության սոցիալական զարգացման և միգրացիայի նախարարությանը կից գործող Սոցիալական աշխատանքի և հոգեբանության կենտրոնը, տեղեկացնում է Ս. Հովսեփյանը: Դա հիմք է դառնում տվյալ ընտանիքի կարիքները ևս մեկ անգամ ուսումնասիրելու և հասկանալու, թե ինչպիսի կարողություններ ու հետաքրքրություններ ունեն ընտանիքի անդամները և դրա հիման վրա աջակցել համապատասխան բիզնես ստեղծելու համար: Նաև իրականացվում են կրթական ծրագրեր: Եթե ընտանիքի անդամը ուսման վարձ վճարելու հնարավորություն չունի, Հիմնադրամը նաև այդ գումարն է տրամադրում:
Կազմակերպության աշխատակիցները բավականին երկար ժամանակ և՜ օգնում են ընտանիքին, և՜ միաժամանակ վերահսկում գործընթացը: «Այն գործիքները, որոնք ձեռք են բերվում ընտանիքի համար,- պարզաբանում է նա,- ուղիղ մեկ տարի դեռ պատկանում են Հիմնադրամին: Դա հնարավորություն է տալիս, որ մենք այդ ժամանակահատվածում հսկողություն սահմանենք դրանց նպատակային օգտագործման հարցում: Անշուշտ, նաև բիզնես-խորհրդատվություն ենք անցկացնում ու ստացած արտադրանքի վաճառքը կազմակերպում: Այս առումով կրթությունն ու բիզնեսը համադրվում են: Հատկապես կրթությունն է առաջնային, քանի որ մեզ համար արժեքային համակարգի փոփոխությունն է էական: Մարդը պետք է հասկանա, թե ինչու ինքը չպիտի ակնկալի միայն օգնություն, այլ նաև՝ կրթություն և աշխատանք: Նրա նպատակը պետք է լինի աշխատատեղի ստեղծումը: Հիմնադրամի նպատակներից մեկն էլ այն է, որ նոր ԱՁ-ներ բացվեն ու գործեն օրենսդրական դաշտում: Մեզ համար կարևոր է օրինապաշտ քաղաքացիներ կրթել: Մեր խնդիրն այն է, որ այդ ձեռնարկատերերը լինեն պետությանը հարկ տվողներ՝ պետությունից օգնություն ստանալու փոխարեն: Նրանք պետք է հասկանան, որ պետության զարգացման և ամրացման համար պետք է ներդրումներ կատարել: Ուղիղ մեկ տարի անց բարեխիղճ գործունեության արդյունքում գույքն անհատույց օգտագործման է տրվում` որպես նվիրատվություն»:
Ոչ բարեխիղճ վերաբերմունքի արդյունքում, շեշտում է Ս. Հովսեփյանը, 6 ամսից հետո գույքը հետ է վերադարձվում և տրամադրվում մեկ այլ ընտանիքի: Իրականում, նկատում է նա, որևէ նման դեպք այս մի քանի ամիսների ընթացքում չի եղել:
Հիմնադրամի նախագահը կարևորեց ևս մեկ հանգամանք. «Հայտատուի հետ կնքված պայմանագրում կա մի կետ, ըստ որի՝ շահառուն, բիզնեսը հիմնած օրվանից, պետք է ներդրում կատարի Հիմնադրամի օգտին: Գումարն այդ սկսվում է 2 հազար դրամից և կախված է ստացած եկամուտի չափերից: Դա հիմք է հանդիսանում հաջորդ տարի հենց տվյալ շահառուին /եթե դրա կարիքը կա/ կամ նոր հայտ ներկայացնողին աջակցելու: Պատկերացրեք` կան արդեն ընտանիքներ, որոնք մինչև 15 հազար ներդրումներ են կատարում: Բայց և կան ընտանիքներ, որոնք հրաժարվում են նման պայմանագիր կնքելուց` զուտ այդ կետի պատճառով: Նման արժեհամակարգ ունեցող մարդկանց հետ, բնականաբար, չենք համագործակցում: Նա պիտի սովորի բաժին հանել, ինչպես Հիմնադրամն է իր ռեսուրսները բաժանում կարիք ունեցողներին: Հենց փոխօգնության սկզբունքն ենք դրել մեր գործունեության հիմքում և ձգտում ենք ձևավորել մարդկանց մեջ այդ արժեհամակարգը»:
Հիմնադրամի բիզնես-ծրագրերի քարտեզը լայն է, ընդգծում է Ս. Հովսեփյանը: Մարտակերտի շրջանի Մաղավուզ գյուղում, տեղեկացնում է նա, ճագարաբուծության ծրագիր է արդեն գործում: Ընթացքի մեջ է հացի փռի հիմնումը Ասկերանի շրջանի սահմանամերձ գյուղերից մեկում: «Ունենք արդեն սնկի գործող արտադրություն,- գոհունակությամբ նշում է նա:- Այս օրերին 2 հազար քառակուսի մետր տարածքի վրա հիմնվում են ազնվամորու այգիներ: Եթե տեղանքին կարևորություն է տրվում, ապա նշանակություն չունի` տվյալ հայտատուն տեղահանված է, թե՝ ոչ: Պարզվում է, որ շրջկենտրոններում ատամնաբուժարաններ չկան: Հիմնադրամը բարերարների միջոցներով օգնություն կցուցաբերի բժշկին` անհրաժեշտ սարքավորում ձեռք բերելու հարցում` դրանով իսկ լուծելով կարևոր խնդիր` բուժումը տեղում իրականացնելու համար: Խնդիր չէ, թե որ ասպարեզում է ցանկանում հայտատուն բիզնես հիմնել: Կողմնորոշվելու համար կարող ենք խորհուրդներ տալ»:
Անցած մի քանի ամիսների ընթացքում ուսումնասիրվել և գնահատվել են 50-ից ավելի հայտեր: Դիմողները շատ են, շեշտում է Ս. Հովսեփյանը, բայց ընթացքավորվում են միայն այն հայտերը, որոնցում առաջարկված բիզնես-ծրագրին հնարավոր է աջակցել: «Այս պահին ունենք մոտ 20 գործող ծրագրեր,- տեղեկացնում է նա: -12 ծրագրեր քննարկման փուլում են և մինչև նոյեմբերի կեսերը կստանան ֆինանսավորման համաձայնություն: Կարծում եմ, որ մինչև տարեվերջ կունենանք 25 գործող ծրագիր: Այո՛, թվերը զուսպ են, քանի որ ձգտում ենք պետությունից քիչ ներդրումներ ունենալ: Հիմնական ներդրողներն անհատ բարերարներ են և բարեգործական հիմնադրամներ»:
Պատերազմից հետո Սփյուռքում ապրող բարերարները պատրաստակա՞մ են` ներդրումներ կատարելու հարցում, թե՞ խնդիրներ, այնուամենայնիվ, կան:
Այս հարցին պատասխանելով` Ս. Հովսեփյանն ասաց, որ Հիմնադրամը ձգտում է աշխատել այն բարերարների հետ, ովքեր կիսում են իրենց գաղափարները, ապրում են Արցախի խնդիրներով և չեն ափսոսում այն գումարները, որոնց շնորհիվ ուղիղ մեկ տարի այստեղ բնակվող մարդը կկարողանա ապրել, հոգալ իր ընտանիքի կարիքները և, ի վերջո, հասկանում են, որ իրենց ներդրումների շնորհիվ կարելի է նորից ապրեցնել Արցախը: Կազմակերպության ղեկավարը վստահ է, որ միասնականությունը կհաղթահարի բոլոր խնդիրները:
Այժմ Հիմնադրամն ունի ՖԲ, Ինստագրամ և այլ սոցիալական ցանցերում էջեր, տեղեկացնում է Ս. Հովսեփյանը, պատրաստվում է կայք, Արցախի հանրային հեռուստաընկերության ծրագրերում մի քանի անգամ հաղորդումներ են հեռարձակվել: Մարդիկ կարող են տեղեկանալ դրանց միջոցով և դիմել սահմանված կարգով:
Սուսաննա ԲԱԼԱՅԱՆ