ՄԻԱ­ԲԱՆ­ՎԵ­ԼՈՎ Ի ՉԻՔ ԿԴԱՐձ­ՆԵՆՔ ԲՈ­ԼՈՐ ՄԱՐ­ՏԱՀ­ՐԱ­ՎԵՐ­ՆԵ­ՐԸ

Ս.թ. հոկ­տեմ­բե­րի 15-ին Ստե­փա­նա­կեր­տի ՙԱր­մե­նիա՚ հյու­րա­նո­ցի կոն­ֆե­րենց-դահ­լի­ճում տե­ղի ու­նե­ցավ Ար­ցա­խի հե­րոս, ՙՀա­նուն Ար­ցա­խի՚ հա­մազ­գա­յին շարժ­ման նա­խա­ձեռ­նող Վի­տա­լի Բա­լա­սա­նյա­նի մամ­լո ա­սու­լի­սը։

Հրա­վիր­ված էին տե­ղա­կան, ինչ­պես նաև Ար­ցա­խում հա­վա­տար­մագր­ված հա­յաս­տա­նյան և ար­տա­սահ­մա­նյան լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ։ Ող­ջու­նե­լով և շնոր­հա­կա­լու­թյուն հայտ­նե­լով լրագ­րող­նե­րին եր­կար ճա­նա­պարհ կտ­րե­լու և Ար­ցախ հաս­նե­լու հա­մար` Վ.Բա­լա­սա­նյա­նը կիս­վեց մտա­հո­գու­թյուն­նե­րով։ Ի­րեն ու հա­սա­րա­կու­թյա­նը հու­զող հար­ցե­րի շուրջ նա ներ­կա­յաց­րեց իր տես­լա­կա­նը։ Բա­նա­խո­սը ման­րա­մասն անդ­րա­դար­ձավ Ղա­րա­բա­ղյան շարժ­ման նշա­նա­կա­լից անց­քե­րին, պատ­մու­թյանն ու նա­խա­պատ­մու­թյա­նը, հա­ջոր­դած ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րին և այդ հա­մա­տեքս­տում` իր մաս­նակ­ցու­թյանն ու անձ­նա­կան ա­վան­դին։

Հատ­կան­շե­լով, որ եր­բեք հե­ռու չի ե­ղել քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից և լի­նե­լով ԼՂՀ ա­ռա­ջին գու­մար­ման Գե­րա­գույն խոր­հր­դի պատ­գա­մա­վոր, իսկ հե­տա­գա­յում էլ զբա­ղեց­նե­լով տար­բեր ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան պաշ­տոն­ներ` Վ. Բա­լա­սա­նյանն ա­սաց, որ Ղա­րա­բա­ղյան խնդ­րի վե­րա­բե­րյալ մշ­տա­պես ու­նե­ցել է նույն դիր­քո­րո­շու­մը։ Նրա խո­րին հա­մոզ­մամբ` Ար­ցա­խը միշտ լի­նե­լու է հայ­կա­կան՝ նվա­զա­գույ­նը ներ­կա­յիս սահ­ման­նե­րով։ Ադր­բե­ջա­նի տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան մա­սին բար­բա­ջանք­նե­րին, այդ մա­սին ա­նընդ­հատ բարձ­րա­ձայ­նող­նե­րին (լի­նեն դրանք հա­սա­րա­կա­կան, քա­ղա­քա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­ներ, կու­սակ­ցու­թյուն­ներ, թե պե­տու­թյուն­ներ), նա խոր­հուրդ տվեց չտար­վել սին պատ­րանք­նե­րով, քան­զի Ար­ցախն այլևս եր­բեք ոչ մի կար­գա­վի­ճա­կով Ադր­բե­ջա­նի մաս չի կազ­մե­լու։ ՙՅու­րա­քան­չյուր ազգ, պե­տու­թյուն պար­տա­վոր է իր և իր սահ­ման­նե­րի ու բնակ­չու­թյան անվ­տան­գու­թյունն ա­պա­հո­վել...մենք ա­պա­հո­վել ենք մեր բնա­կիչ­նե­րի անվ­տան­գու­թյու­նը` լռեց­նե­լով ան­մի­ջա­կան վտանգ ներ­կա­յաց­նող բո­լոր կրա­կա­կե­տե­րը,- ա­սաց Վ. Բա­լա­սա­նյա­նը՝ անդ­րա­դառ­նա­լով Ապ­րի­լյան մար­տա­գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին ու նրա հետևանք­նե­րին։ Բա­նա­խո­սը նաև ման­րա­մասն անդ­րա­դար­ձավ ՀՀ և ԱՀ ներ­քա­ղա­քա­կան և ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան խմո­րում­նե­րին։ Նա շա­րադ­րեց նաև իր տե­սա­կե­տը տար­վող ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան վե­րա­բե­րյալ և քա­նիցս շեշ­տադ­րե­լով իր դիր­քո­րո­շու­մը` հռե­տո­րա­կան հարց հն­չեց­րեց. ՙՈ՞վ, ե­թե ոչ ես...՚։ Մեկ այլ շեշ­տադր­մամբ էլ նա հս­տակ ձևա­կեր­պեց հետևյալ միտ­քը, որ եր­բեք իր անձ­նա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի պատ­ճա­ռով չի հա­կադր­վի պե­տու­թյան շա­հե­րին։
Լրագ­րող­նե­րի` մի քա­նի տաս­նյա­կի հաս­նող հար­ցե­րում շո­շափ­վե­ցին Ղա­րա­բա­ղյան հար­ցի կար­գա­վոր­ման հե­ռան­կար­նե­րը, իշ­խող հա­սա­րա­կա­կան տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րը, գա­լիք տար­վա նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րին նրա մաս­նակ­ցու­թյան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյու­նը։ Անդ­րա­դարձ ե­ղավ Հա­յաս­տան-Ար­ցախ-Սփյուռք կա­պին ու հե­ռան­կա­րա­յին զար­գա­ցում­նե­րին, Ար­ցա­խյան հար­ցի փա­կու­ղայ­նու­թյա­նը, միջ­պե­տա­կան պայ­մա­նագ­րի կնք­ման նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյա­նը։ Հան­գա­մա­նո­րեն պա­տաս­խա­նե­լով լրագ­րող­նե­րի կող­մից հն­չեց­ված բո­լոր հար­ցե­րին, մեկ առ մեկ պար­զա­բա­նե­լով բո­լոր հար­ցապն­դում­նե­րի ուղ­ղա­կի ի­մաստն ու են­թա­տեքս­տե­րը` Վ. Բա­լա­սա­նյա­նը մամ­լո ա­սու­լի­սի ա­վար­տին, որ­պես ի գի­տու­թյուն, տվեց հետևյալ պար­զա­բա­նու­մը.
-Ես տար­բեր տա­րի­նե­րի տաս­նյակ ա­ռա­ջար­կու­թյուն­ներ եմ ա­րել Ար­ցա­խի քա­ղա­քա­կան իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին և հե­տա­մուտ եմ լի­նե­լու իմ ծրագ­րե­րի ի­րա­կա­նաց­մա­նը։ Հե­տա­մուտ եմ լի­նե­լու օ­րա­կար­գա­յին հար­ցե­րի շուրջ քն­նար­կում­նե­րին ու դրանց լուծ­ման ճա­նա­պար­հին ժա­մա­նակ, ջանք ու ե­ռանդ չեմ խնա­յե­լու։ Ես օ­րենք խախ­տե­լու մտադ­րու­թյուն չու­նեմ, և ե­թե բո­լորս հար­գենք Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը, ա­պա առ­ճա­կա­տում ու տա­րա­ձայ­նու­թյուն­ներ եր­բեք չեն լի­նի։ Ես հատ­կա­պես մտա­հոգ­ված եմ Ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի շա­հարկ­մամբ։ Ինձ հա­մար ա­նըն­դու­նե­լի է պա­տե­րի տակ խո­սե­լը, անհ­րա­ժեշտ է տեր կանգ­նել ար­ժեք­նե­րին և թույլ չտալ, որ դրանք ոտ­նա­հար­վեն։ Միայն միա­բան­վե­լով մենք ի չիք կդարձ­նենք բո­լոր մար­տահ­րա­վեր­նե­րը, իսկ Ար­ցա­խում ձեռք­բեր­ված բո­լոր հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րը կլի­նեն հա­մայն հա­յու­թյան ձեռք­բե­րում­նե­րը, ո­րոնց մենք կհաս­նենք մեր միա­կա­մու­թյամբ ու միա­բա­նու­թյամբ։
Եվ, որ­պես վեր­ջա­բան, նա ո­րոշ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հոր­դո­րեց չտր­վել է­ժան սադ­րանք­նե­րի, խոր­հուրդ տվեց նախ ու­սում­նա­սի­րել փաս­տե­րը, ա­պա նոր եզ­րա­հան­գում­ներ ա­նել։