ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՌԱԶՄԱԿԱՆ ՆԵՐԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԵՏՔ Է ՉԵԶՈՔԱՑՎԻ
Ռուզան ԻՇԽԱՆՅԱՆ
ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներ Իգոր Պոպովը, Ստեֆան Վիսկոնտին, Էնդրյու Շոֆերն ու ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպշիկը փետրվարի 16-ին տեսակապով առանձին զրույցներ են ունեցել Հայաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարներ Արա Այվազյանի և Ջեյհուն Բայրամովի հետ։ Ըստ ՀՀ ԱԳՆ-ի տեղեկատվության՝ մտքերի փոխանակում է տեղի ունեցել խաղաղ գործընթացի վերսկսման հնարավորությունների և դրա շրջանակներում հակամարտության կարգավորման առանցքային հարցերի հասցեագրման շուրջ։
Ուժի կիրառման հետևանքները չեն կարող դիտարկվել որպես հակամարտության հանգուցալուծում, ասել է նախարարը ու նաև վերահաստատել հայկական կողմի հանձնառությունը՝ շարունակել խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ ջանքերը եռանախագահության հովանու ներքո, որն ընդունվել է որպես միջազգային մանդատ ունեցող միակ ձևաչափ։ Տեսակապով զրույցներին հետևել է Մինսկի խմբի համանախագահների հայտարարությունը, որում մասնավորապես նշված էր. ՙՀամանախագահներն արտգործնախարարներից յուրաքանչյուրի հետ երկար ու առարկայական կարծիքների փոխանակում են կատարել տարածաշրջանում կայունության խթանման, միջնորդական գործընթացի ձևաչափերի և ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցչի դերի վերաբերյալ՚։ Համանախագահների համատեղ հայտարարությունում, թերևս, առաջին անգամ հանդիպեցինք ՙմիջնորդական ձևաչափեր՚ ձևակերպմանը։
Ի՞նչ են նկատի ունեցել համանախագահները։ Ամենայն հավանականությամբ, նկատի է առնվել պատերազմից հետո մեր տարածաշրջանում ռուս-թուրքական համաձայնության արդյունքում ի հայտ եկած մոնիտորինգային կենտրոնը։ Վերջինս, իհարկե, որպես ձևաչափ, համեմատելի չէ առաջինի հետ, բայց և այնպես, նորություն է, որը չի կարելի անտեսել։ Այդուհանդերձ, կա մեկ այլ հանգամանք. քանի որ այս պարագայում համանախագահները ներկայացնում են աշխարհի ուժային կենտրոնները, իսկ թուրքական գործոնը նրանց համար ընդամենը տարածաշրջանային քաղաքականության իրականացման գործիք է, ապա ստեղծված իրավիճակում պետք է կարևորվի նաև այդ գործոնի ուռճացումը կանխարգելելու հանգամանքը։
Դա կարելի է իրականացնել Միջին Արևելքում Թուրքիայի քաղաքականությանը հակազդող տարածաշրջանային գլխավոր ուժի՝ Իրանի Իսլամական Հանրապետության միջոցով։ Փետրվարի 18-ին տեղի է ունեցել եվրոպական երեք առաջատար երկրների՝ Ֆրանսիայի, Գերմանիայի, Մեծ Բրիտանիայի արտգործնախարարների ու ԱՄՆ պետքարտուղարի հանդիպումը։ Քառյակը քննարկել է Իրանի միջուկային ծրագրի շուրջ իրավիճակը, իսկ օրեր առաջ ՄԱԳԱՏԷ-ի ղեկավարը, ներկայացնելով այդ ծրագրի ներկա փուլը, տեղեկացրել էր, որ Իրանն սկսել է մետաղական ուրանի մշակումը։ Արևմուտքի համար սա նշանակում է միջուկային հայտնի համաձայնագրի խախտում, քանի որ թույլ կտա Իրանին իրագործել միջուկային զենքի ստեղծման ծրագիրը։ Հնարավո՞ր է, որ հիշյալ պետություններն Իրանի նկատմամբ պատժամիջոցների քաղաքականությունը մեղմելու հարցում գան ընդհանուր համաձայնության։ Ցույց կտա ժամանակը։ Արևմտյան երկրների դիրքորոշման փոփոխությունը, ինչ խոսք, միայն դրական ազդեցություն կունենա տարածաշրջանային զարգացումների վրա, հակառակ դեպքում Թուրքիային զսպելն ավելի դժվար կլինի։ Նախքան հանդիպումը Ֆրանսիայի, Գերմանիայի և Մեծ Բրիտանիայի արտգործնախարարները կոչ էին արել Թեհրանին դադարեցնել մետաղական ուրանի արտադրությունն ու վերադառնալ 2015թ. համաձայնագրի դրույթների լիարժեք կատարմանը։ Իրանական արձագանքը շատ ավելի հետաքրքիր էր. ՄԱԿ-ում Իրանի դեսպան և մշտական ներկայացուցիչ Մաջիդ Թախթ-Ռավանչին հայտարարեց, որ Իրանի միջուկային համաձայնագրին ցանկացած երկրի վերադարձ անվավեր կդիտվի առանց պաշտոնական Թեհրանի հաստատման։ Միջուկային համաձայնագրից առաջինն ԱՄՆ-ն է դուրս եկել, հընթացս նաև պատժամիջոցներ սահմանել Իրանի նկատմամբ, հետևաբար, ըստ պաշտոնական Թեհրանի, համարժեք քայլ պետք է սպասել հենց այդ երկրից։ Bloomberg գործակալությունն ավելի վաղ հայտնել էր, որ Բայդենի վարչակազմը մի քանի տարբերակ է քննարկում, թե ինչպիսի փոփոխություններ կարելի է մտցնել Իրանի նկատմամբ տարվող քաղաքականության մեջ։ Իրանական կողմի համար, սակայն, առաջնայինը պատժամիջոցների վերացումն է։ Տնտեսական առումով Արևմուտքի քմահաճույքներից չկախվելու համար Իրանը կարևոր քայլ արեց՝ ԵԱՏՄ-ին միանալու որոշում կայացնելով։ Դա կբարձրացնի նրա կշիռը տարածաշրջանում, կտանի նաև Թեհրան-Երևան տնտեսական հարաբերությունների ընդլայնմանն ու խորացմանը։ Հայաստանը ԵԱՏՄ անդամ միակ պետությունն է, որը ցամաքային սահման ունի Իրանի հետ։ Նման զարգացումների ֆոնին Վաշինգտոնի և Անկարայի միջև սրված հարաբերությունները կնպաստեն տարածաշրջանում Թուրքիայի դերակատարության, հետևաբար և, հավակնությունների նվազմանը, Թուրքիայի ռազմական ներկայությունը, միանշանակ, անցանկալի զարգացում է Հայաստանի և Արցախի համար։ Թուրքիան արդեն իր համար ռազմական հենակետի է վերածել Ադրբեջանը։ Դրան ի պատասխան պետք է ամրապնդվի ռուսական ներկայությունը Հայաստանում և Արցախում։ Զարմանալի չէ, որ Էրդողանն արդեն բացում է խաղաքարտերը՝ իր ռազմավարական ծրագրերը ներկայացնելով քրիստոնեական և մահմեդական քաղաքակրթությունների միջև պայքարի համատեքստում։ Ռուսաստան-Հայաստան-Իրան փոխգործակցության խորացմամբ և ՌԴ ռազմական ներկայության ամրապնդմամբ հնարավոր կլինի չեզոքացնել թուրքական գործոնը՝ տարածաշրջանում ռազմաքաղաքական հավասարակշռությանն ու կայունությանը սպառնացող վտանգը։
;