ԱՐՑԱԽԻ ՀԱՄՆ ՈՒ ՀՈՏԸ՝ ՎԱՆԱՁՈՐՈՒՄ
Թամար ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
2020 թվականի Արցախյան պատերազմի հետևանքով Հայաստանի Հանրապետության տարբեր գյուղերում ու քաղաքներում հայտնված արցախցիներն իրենց հետ նոր բնակավայրեր են բերել արցախյան ուտեստները։ Վանաձորցիներն արցախյան ժենգյալով հացը համտեսելու հնարավորություն ունեն Վանաձորում հաստատված Վերգինե Բագիյանցի շնորհիվ։
Արմատներով գետաշենցի Վերգինեն 2020թ. Արցախյան պատերազմից առաջ ընտանիքի հետ վարձով ապրում էր Ստեփանակերտում։ ՙ2017 թվականին ենք տեղափոխվել Ստեփանակերտ՝ երեխաների ուսման համար, մեր տունը Շահումյանի շրջանի Չարեքտար գյուղում էր՚,- պատմում է ութ երեխաների մայրը։
Երեխաներից մեկն այժմ ժամկետային զինծառայող է, մյուսն ուսանող է Ստեփանակերտում։ Ավագ դուստրն ամուսնացած է Վանաձորում։ Չարաբաստիկ պատերազմի ժամանակ հենց նրա մոտ է ընտանիքը տեղափոխվել Ստեփանակերտից։
ՙԱմուսինս պայմանագրային զինծառայող էր։ Սեպտեմբերի 25-ին իջել էր դիրքերից, սեպտեմբերի 27-ին տագնապով նորից բարձրացել։ Սեպտեմբերի 30-ին զոհվել է Օմարում։ Ես ու երեխաներս Ստեփանակերտից սեպտեմբերի 29-ին էինք դուրս եկել՚,- հիշում է Վերգինեն։
Ընտանիքն այժմ Վանաձորում վարձով է բնակվում։
ՙՈրոշեցինք, որ պիտի աշխատենք, միայն օգնության հույսին մնալ չենք կարող։ Քրոջս ամուսինը որոշեց տարածք վարձակալել ու խորոված անել։ Այդ ժամանակ ես էլ առաջարկեցի ժենգյալով հացի հյուրասիրություն կազմակերպել, քանի որ Վանաձորում ոչ բոլորն են ծանոթ արցախյան այս ուտեստին։ Արցախի տնական գինի ու ժենգյալով հաց հյուրասիրեցինք մարդկանց։ Մեծ հաճույքով եկան, ծանոթացանք, զրուցեցինք, համտեսեցին՚,- պատմում է Վերգինեն։ Վանաձորում արցախյան այս ուտեստի հանդեպ հետաքրքրվածությունն աճում է։ ՙՍկսել եմ թխել ապրիլ ամսից։ Պատվերներ լինում են՚,- ասում է Վերգինեն ու ընդգծում՝ կանաչիների հիմնական մասն Արցախից է ուղարկվում։ ՙՄի քանի տեսակ կանաչիներ գնում ենք տեղի շուկայից, իսկ որոնք այստեղ չկան, ուղարկում են Արցախից։ Այստեղ փնտրել եմ ժենգյալով հացի հիմնական կանաչեղենը, սակայն չեմ գտել՚։
Ընտանիքը Չարեքտար գյուղում երկու տուն է թողել։ Գյուղը, որը նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությունից հետո Շահումյանի շրջանի՝ հայկական վերահսկողության տակ մնացած երկու գյուղերից մեկն է Ակնաբերդ համայնքի հետ, այժմ վերակառուցվում է։
Վերգինեն ասում է՝ անորոշությունն ու անհանգստությունը դեռ թույլ չեն տալիս հետ վերադառնալու որոշում կայացնել։ ՙՄինչև ուսումնական տարվա վերջը Վանաձորում կմնանք, դրանից հետո կտեսնենք, միգուցե և Ստեփանակերտ վերադառնանք՚: