Արցախյան ազգային-ազատագրական շարժումը ցնցեց աշխարհը (մասնավորապես՝ խորհրդային երկիրը), եւ միջազգային հանրության ուշադրությունը սեւեռելով Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցող գործընթացներին, հրապարակայնորեն հասկանալ տվեց, որ Արցախի հինավուրց հողը պատմական Հայաստանի մի հատվածն է։ Եվ, ինչպես հետագայում ակնհայտ դարձավ Բաքվի կողմից ծրագրված հայատյաց քաղաքականությունից, եթե 1988-ի համաժողովրդական պայքարը (ընդվզումը), որն ամրագրվեց ԼՂԻՄ ժողովրդական պատգամավորների մարզային խորհրդի փետրվարի 20-ին կայացած արտահերթ նստաշրջանի հայտնի որոշմամբ, փոքր-ինչ հապաղեր, ապա Արցախը, հավանաբար, նույնպես կարժանանար Նախիջեւանի ողբերգական ճակատագրին։