Կառավարության նիստում
Այսօր տեղի է ունեցել ԼՂՀ կառավարության հերթական նիստը, որը վարում էր վարչապետ Արա Հարությունյանը:
Կառավարության հավանությանն արժանացան և ԼՂՀ օրենքներում առաջարկվող փոփոխություններն ու լրացումները:
Նախագահ Բակո Սահակյանը մարտի 12-ին ստորագրել է հրամանագիր "Արցախբանկ" փակ բաժնետիրական ընկերությունում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության քաղաքացիների` 1993 թվականից արժեզրկված ավանդների նախնական փոխհատուցման մասին:
Մարտի 4–ից սկսվել է ԼՂՀ Ազգային ժողովի նախագահ Աշոտ Ղուլյանի աշխատանքային այցը Հունաստանի Հանրապետություն, որը կազմակերպել են Հունաստանի Հայ Դատի հանձնախումբը և Աթենքի Պանդիո համալսարանը: 
Մեր հարցերին պատասխանում է ԼՂՀ ԱԺ արտաքին հարաբերությունների մշտական հանձնաժողովի 
Արցախի խորհրդանիշ հանդիսացող՝ ՙՄենք ենք, մեր լեռները՚ (քանդակագործ՝ Ս. Բաղդասարյան, ճարտարապետ՝ Յու. Հակոբյան) քանդակի ու նրա շրջակա տարածքի բարեկարգման հարցը վաղուց է հասունացել։ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության հռչակումից հետո այն, իր պաշտոնական տեղը գտնելով պետական ատրիբուտներում, նաև արցախցիների տոկունության, իմաստնության, սեփական հողին կապվածության խորհուրդն է ներկայացնում դրսում, իսկ տեղացիների համար դարձել է յուրահատուկ զբոսատեղի, հատկապես երիտասարդների և նորապսակների համար։ 
Տարիներն անցնում են այնքան աննկատ, որ մարդու ողջ կյանքը մի յուրօրինակ ակնթարթ է թվում: Ահա գալիս է այն երանելի պահը, երբ նա հետադարձ հայացք է ձգում դեպի հետ՝ մտորելով արած-չարածի մասին: Որքա՛ն է մարդու սիրտը փառավորվում և հոգին ջերմությամբ պարուրվում, երբ գիտակցում է, որ տարիները զուր չեն անցել… և կյանքն ավելի է իմաստավորվում: Միթե կա առավել հրաշալի պահ, երբ նայելով կենսագրությանդ, անցած աշխատանքային ուղուդ, համոզվում ես, որ ապրել ես արժանավայել կյանքով և վաստակել բարի անուն: Կողքից նայելով նման մարդկանց՝ մենք, հիրավի, ավելի ենք գիտակցում նրանց մեծությունը և փաստում, որ ինչքան բան ունենք սովորելու նրանցից, զգում ենք, որ մեր ազգի և երկրի բարգավաճման համար ինչպիսի ավանդ են ունեցել նման մարդիկ: 
Բնավորությամբ լավատես եմ, եւ սա ինձ օգնել է կյանքի ամենադժվար պահերին։ Յուրաքանչյուրս պետք է գիտակցենք, որ մենք դեռ պատերազմող երկիր ենք եւ ունենք ընդհանուր նպատակներ ու անելիքներ,-այսպես սկսեց իր զրույցը Ասկերանի բնակիչ Թաթուլ Շեկյանը՝ մեկն Արցախյան ազատագրական պայքարի առաջամարտիկներից, ով պայքարին անդամագրվել էր և՜ որպես հայրենիքի զինվոր, և՜ որպես բուժաշխատող։ Ասկերանի ինքնապաշտպանական ջոկատում էր։ Մի ձեռքին զենքն էր, մյուսին՝ բժշկական պայուսակը։ 
Գիտնականները միայն ձեռքներն են տարածում։ Հարյուրավոր տարիներ առաջ ո՞ւմ և ինչի՞ համար է պետք եղել դժվարամատչելի ժայռերի մեջ տասնյակ վիթխարի անձավներ փորել։ Ինչո՞ւ պատմական ժամանակագրությունները լռում են դրանց մասին։