ՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒՄ Է ՏԵՐ ՆԵՐՍԵՍ ՔԱՀԱՆԱ ԱՍՐՅԱՆԸ
Տ. Ներսես քահանա Ասրյան (ավազանի անունով՝ Գարեգին) ծնվել է 1980թ. օգոստոսի 19-ին՝ Շուշիում։ 1986-1991թթ. ուսանել է Շուշիի Խաչատուր Աբովյանի անվան թիվ 3 դպրոցում, 1992-1998թթ.՝ Շուշիի «Արամ Մանուկյան» վարժարանում։
1998-1999թ. հոգևոր ծառայություն է իրականացրել Շուշիի Ս. Ամենափրկիչ եկեղեցու դպրաց դասում։ 2000-2006թթ. ուսանել է Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարանում։ Պաշտպանել է ավարտաճառ ՙՀայ Առաքելական Եկեղեցու Արցախի թեմը խորհրդային շրջանում՚ թեմայով և ստացել աստվածաբանության մագիստրոսի աստիճան։ 2005թ. ձեռամբ Տ. Ներսես արքեպիսկոպոս Պոզապալյանի ձեռնադրվել է սարկավագ։ 2006-2009թթ. աշխատել է Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի Տեղեկատվական համակարգում՝ որպես գործավար քարտուղար։ 2009-2016թթ. ծառայել է ԱՀ ՊԲ N զորամասում՝ որպես գնդերեց։ 2016թ. ձեռամբ Տ. Հովնան եպիսկոպոս Հակոբյանի ձեռնադրվել է քահանա։ 2016-2018թթ. սպասավորել է Ասկերանի Ս. Աստվածածին եկեղեցում՝ որպես ծիսակատար քահանա։ Մի շարք պաշտոններ է զբաղեցրել Արցախի թեմում. 2009-2019թթ. եղել է Արցախի թեմի Տեղեկատվական համակարգի հիմնադիր տնօրենը, 2019-2020թթ.՝ Արցախի թեմի Հրատարակչական բաժնի պատասխանատուն, 2021թ. կարճ ժամանակով եղել է Արցախի թեմի Քրիստոնեական դաստիարակության և քարոզչության կենտրոնի տնօրենը։
2019 թ.-ից առ այսօր Ստեփանակերտի Ս. Աստվածածին մայր եկեղեցու հոգևոր հովիվն է։ 2021թ.-ից համատեղությամբ իրականացնում է նաև ԱՀ ՆԳ նախարարի հոգևոր խորհրդականի և նախարարության հոգևոր պատասխանատուի պարտականությունները։
-Տեր Հայր, մեր ընթերցողը հետաքրքրվում է, եղանակի տեսությունը նույնպես գուշակությո՞ւն է, թե՞ կարելի է հետևել։
-Եղանակի կանխատեսումը, բնականաբար, որևէ կապ չունի գուշակության հետ։ Այն իրականացվում է ոչ թե, օրինակ, սուրճի բաժակ նայելով, այլ մթնոլորտային երևույթների զարգացման օրինաչափությունների մասին գիտելիքների և փորձի հիման վրա՝ համապատասխան մասնագետների և կառույցների կողմից (առավել մանրամասն թերևս հիդրոօդերևութաբանները կասեն)։ Ընդ որում՝ այդ ամենն ինքնանպատակ չէ և զուտ հետաքրքրասիրությունը բավարարելու միտում չունի։ Դա հնարավորություն է տալիս, օրինակ, գյուղատնտեսական աշխատանքները ճիշտ պլանավորել, եղանակային անակնկալներին և կտրուկ փոփոխություններին պատրաստվել, թեկուզ օրվա ընթացքում համապատասխան հանդերձանք նախատեսել և բազմաթիվ նմանատիպ այլ օրինակներ։
- Այսպիսի մի հետաքրքիր հարց. ալկոհոլն ո՞ւնի թույլատրելի չափ, կարելի՞ է այն օգտագործել, թե՞ պետք է դրանից հրաժարվել։
- Ընդհանուր չափանիշների մասին խոսելն այս պարագայում փոքր-ինչ դժվար է, քանի որ անհատական գործոնը մեծ դեր ունի, եթե չենք խոսում ուղղակի հարբեցողության մասին։ Թերևս թույլատրելիի սահմանն անցնելու չափանիշներից կարելի է համարել կախվածությունը խմիչքից, երբ այն, օրինակ, ամենօրյա սովորության է վերածվում, և մարդ առանց խմիչքի չի կարողանում հաց ուտել՝ պատճառաբանելով, որ առանց խմիչքի ախորժակ չի ունենում։ Չափն անցնելու նշաններից է նաև ալկոհոլի ցանկացած ազդեցություն (հատկապես բացասական) մարդու վարքի, տրամադրության, խոսքի, հույզերի և այլնի վրա։ Կարծում եմ՝ ավելորդ է նշել բժշկական հակացուցումները։ Ամեն դեպքում նշենք, որ ոգելից խմիչքի թույլատրելիի սահմանը խիստ խախուտ է, և ինչքան մարդ ժուժկալ լինի այս հարցում, այնքան ավելի ճիշտ է հոգևոր տեսանկյունից։
- «Կա լալու ժամանակ և կա ծիծաղելու ժամանակ, կա սգալու ժամանակ և կա պարելու ժամանակ». մեր ընթերցողի համար բարդ է այս խոսքը, ինչպե՞ս այն կբացատրեք, որ ավելի ընկալելի լինի։
- Այս մեջբերումը մի հատված է Ժողովողի գրքի 3-րդ գլխից, որտեղ նմանատիպ օրինակների մի ամբողջ շարք է։ Իսկ այդ շարքն սկսվում է այսպես. ՙԱմեն բանի ժամանակը կա, և աշխարհում ամեն գործ ունի իր ժամանակը՚ (Ժող. 3։1)։ Կարծում եմ՝ միտքն ինքնին հասկանալի է և հավելյալ բացատրության կարիք չունի։
Սոֆի ԲԱԲԱՅԱՆ